กดมาเด้อทางเบอร์อ้าย   ถ้าอยากถ่ายความรู้สึก

ในส่วนลึกของหัวใจ อยากบอกไผอย่าลืมอ้าย
ทุกความหมายที่คอยแจ้ง   หรือแสดงความไหวหวั่น

อย่าลืมกันในมื้อนี้   ว่ามีอ้ายอีกหนึ่งคน
หากสับสนปนใจท้อ   กะยังรอถ้าฟังข่าว

หรือฮักฟาวด์จากคนนั้น   ปันความเศร้าอ้ายแน่เด้อ
รอเสมอทุกคำเว้า  อยากเป็นเงาสู้ไหวหวั่น

บ่สำคัญฐานะอ้าย  ขอเธอพ่ายจากทุกข์ใจ
แค่ห่างไกลบ่เห็นหน้า   หวังมีค่าพาเธอสุข

ดึงความทุกข์จากผิดหวัง   เจ้ากะยังคงมีอ้าย
เสียงตามสายมาเด้อน้องคอยถ้ารองความไหวหวั่น

เศษส่วนฝันยามทดท้อ   ขอเพียงอ้ายได้ทดแทนน้องสาวเอ๊ยยย

ไปครอบครองคอยเป็นเจ้า   คือเขานั้นอ้ายบ่เป็น

เป็นฮ่มเงาเว้าห่วงหา   พลางสบตาคราวันท้อ

ขอคนเดียวเกี่ยวแขนอ้าย   ได้ยิ้มม่ายถ่ายความเหงา

บ่อาจขอหลายเกินนั้น   หรือผูกพันธ์กันเกินก่อง

แต่บ่อยากล้อเล่น   เกินจำเป็นเรื่องความรัก

เก็บห้องพักหัวใจว่าง  ให้ทางเจ้าแต่ผู้เดียว
เส้นทางเทียวขอมีเจ้า   เว้าเป็นหมู่คู่คำจา

บอกปัญหาคราสับสน   ให้หนึ่งคนรับฟังบ้าง
แก้เหมินมางพลางลืมหน้า  ด้วยรักษาสัมพันธ์เก่า

จบสิ้นวันที่เหนื่อยล้า   ให้น้องหล่าค่อยฝันดี

มากินข้าวนำกันบ้าง  สิได้สร้างเส้นห่วงใย
ก่อนหลับไหลในคืนนี้   หวังคนดีอย่าไหวหวั่น


ยังฮักกันคือเดิมเค้า หรือนานเก่าจนลืมเลือน
 มาถามเตือนทางหัวใจเกิดหวั่นไหวหล่ะบ้ออ้าย
ทุกความหมายยังคงมั่น จากคืนวันที่ผันผ่าน
หรือเนิ่นนานจนลืมน้อง ที่คองถ้าว่าฮักเสมอ
สายฝนเจอเด้อกายข้ามทุกโมงยามตามผันเปลี่ยน
 ส่วนคำเขียนเวียนฮักเจ้ากะยังเว้าอยู่ดั่งเดิม
จากมื้อฮักอ้ายริเริ่ม   เกิดเติมต่อก่อสัมพันธ์
เส้นทางฝันปันความหวัง   บ่อาจพังยังคงมั่น
เปรียบแสงจันทร์นั้นคงฟ้า ดวงดาวหนาฟ้าบ่เปลี่ยน
 ลมหนาวเวียนเพียรถามเว้า กะมีเจ้าบ่หวั่นไหว
อยากถามใจไผคนนั้น   ยังมีกันมั่นคงบ่
หนึ่งพอศอรอกายข้าม อยากถามเจ้าเว้าดั่งเดิม อยู่บ่น้ออ้ายยยยย

ฮู้เต็มใจแล้วน้องหล่า   อ้ายเหมิดค่าสิควงแคน
คำว่าแฟนเหมิดความหมาย   เจ้าทักทายด้วยลาร้าง
ต้องปล่อยวางสัมพันธ์แน่น  ได้คนแทนออ้มกอดอุ่น
 มีหม่องหนุนแทนตักอ้าย   ฝากรักพ่ายจ่ายน้ำตา
คำว่าฮักนั้นซ่ำฟ้า   กลับสิ้นค่าตอนเธอเมิน
มื้อเผชิญกับความหลัง   ยามฮักพังเป็นคนพ่าย
บ่ถึงตายดอกเด้อหล่า   เพียงบอกว่าอ้ายเจ็บหนัก
 อกที่หักฮักมันเพ   ต้องอย่างเซพุ้นเด๊น้อง
ไผสิมองว่าคนโง่   ไผสิโสว่าอ้ายซื่อ
ไผอยากว่าอ้ายซื่อบื่อ   ถือฮักเจ้าบ่หวั่นไหว
ขอลาไกลไปห่างหน้า   บ่ต้องว่าอ้ายคอยกัน
 ไปตามฝันที่เธอหวัง   อ้ายกะยังมีเพียงเจ้าเด้อน้องเอ๊ยยย


 ได้ฟังคำไผน้ออ้าย   ว่าน้องจ่ายความผิดหวัง
อยากหันหลังทั้งน้ำตา   พร้อมย่างป๋าบ่มาไกล้
หนึ่งดวงใจกับฮักมั่น   บ่เคยฝันไปทางอื่น
 พร้อมหยัดยืนกุมมืออ้าย   แม้จนฮ่ายหรือทุกข์ทน
พาตากฝนหรือแดดฮ้อน   บ่เคยถอนใจจากพี่
 ความหวังดีมีคงมั่น ทุกวันมื้อบ่เปลี่ยนแปลง
ความฮักแพงแจ้งบอกอ้าย   บ่เคยหน่ายทุกคำจา
 พร้อมห่วงหาทวีคูณ   จากมื้อศูนย์พูนไปร้อย
บ่อาจถอยใจจากเจ้า  บ่อาจเว้าว่าอยากห่าง
บ่อาจวางใจจากอ้าย  ฮักหลายขึ้นแต่ละวัน
หากดวงจันทร์ยังคู่ฟ้า    กลางเวหามีเฆมหม่น
ใจหนึ่งคนที่ฮักอ้าย   ยังหลายขึ้นทุกนาที เด้ออ้ายเอ๊ยยย

กลับคืนเฮือนเฮาน้องหล่า   เก็บน้ำตาที่ไหลหลั่ง
 หอบความหวังที่แพ้พ่าย   ผู้หมายเว้าเจ้าว่าแฟน
สิ่งตอบแทนจากความซื่อ   นั้นกะคือน้ำตาหล่น
 หนีวังวนคนบ้านนอก   ฝากหมู่บอก-อ้ายว่า'ลา'
จากหมอกหนาสาวบ้านทุ่ง   เป็นสาวกรุงหมอกควันเป่า
ไปพ้อเขาคนที่ใช่   ไกลข้างอ้ายเจ้าว่าลืม
บ่อาจตื่มคำสิเว้า  กะพอเดาเรื่องที่ผ่าน
อ้ายสงสารยามเห็นหน้า   เพียงบอก'หล่าบ่เป็นหยัง'
มื้อความหวังเจ้าแพ้พ่าย   ขอพี่ชายค่อยสร้างแต่ง
ขอเป็นแสงกระบองใต้  แทนไฟฟ้าที่หุ่งเฮือง
หนีจากเมืองคืนมาบ้าน   ลืมเหตุการณ์อดีตเก่า
 มาพักเซาข้างบ่าอ้าย   มื้อฮักพ่ายอ้ายฮักแทน เด้อเจ้าเอ้ย
   

คันได้กินลาบซิ้นอย่าลืมแจ่วแพวผัก ได้กินพาเงินพาคำอย่าลืมกระเบียนฮ้าง
คันเจ้าได้อยู่ยอดฟ้าผาสาทประดับมุข อย่าได้ลืมเฮียมทุกข์ผู้ขี่ควายคอนกล้า
คันเจ้าได้ขี่ซ้างกั้งฮ่มเป็นพระยา อย่าได้ลืมคนทุกข์ผู้ขี่ควายคอนกล้า
คันเจ้าได้ขี่ซ้างกั้งฮ่มสัปทน อย่าได้ลืมคนจนผู้แห่นำตีนซ้าง


เกลี้ยงแต่นอกทางในเป็นหมากเดื่อ หวานนอกเนื้อในส้มดั่งหมากนาว
เกลี้ยงปากทางไหทางในเป็นปลาแดก เกลี้ยงปากบั้งขังข้อปากกะทอ
เกลี้ยงฮอดใบ ใสฮอดลูก เกลี้ยงฮอดเข้าปลูก เกลี้ยงฮอดเข้าปัดลาน

กาบ่มักท่าน้ำสมุทรหลวงกะบ่ว่า กาบ่มักท่าน้ำกะตามถ้อนช่างกา

กินแกงแข้คางกะแจปากบ่ลั่น กินกะท้างคางกระด้างปากบ่เป็นชั้นบ้อ

เก้าสิฆ่าสิบสิฆ่าให้เอาแก่นคะยูงตี อย่าได้เอาบาลีต่อยตีตางฆ้อน

เก้าสิฆ่าสิบสิฆ่าให้เอาแก่นคะยูงตี มาซ่างเอาหัวใจตีเน่านูมในเนื้อ
ตายกะบ่ตายแท้พอทรงวิบาก อยากกะกินบ่ได้คาแค้นคั่งทวง
ขอให้หาหมอส้องทำขวัญให้แน่ จั่งสิหายพยาธิฮ้ายคายส้องบ่ให้เสีย

ใจประสงค์สร้าง กลางดงกะว่าท่ง ใจขี้คร้าน กลางบ้านกะว่าดง

ใจบ่โสดาด้วยเว้าแม่นกะเป็นผิด ใจบ่โสดาดอมเว้าดีกะเป็นฮ้าย

ตีเจ็บแล้วแสนสิออยกะปานด่า แม่นว่าเว้าจ้อยจ้อยกะปานไม้แดกตา

อย่าสุไลเสียถิ้ม พงษ์พันธุ์พี่น้องเก่า อย่าสุละเผ่าเซื้อ ไปย่องผู้อื่นดี

เชื้อชาติแฮ้ง เหม็นสาบกันเอง ปูสอนปูให้ย่างตรง ห่อนฤสิทำได้

หญิงฮูปฮ้าย ครองวัตรพางาม ชายฮูบทราม วิชาพาฮุ่ง

ความตายนี้แขวนคอทุกบาดย่าง ไผก็แขวนอ้อนต้อน เสมอด้ามดังเดียว

ไปหาพระให้เอาของไปถวาย ไปหานายให้เอาของไปต้อน

เดินทางบ่อสุดเส้น อย่าถอยหลังให้เขาเหยียบ ตายขอให้ตายหน้าพุ้นเขาสิเอิ้นว่าหาญ

คนผู้มีความฮู้ ซูซีเฮ็ดบ่แหม่น ความฮู้มีท่อแผ่นฟ้า เป็นบ้าท่อแผ่นดิน

ให้เจ้าคอยเพียรสร้าง เสมอแตนแปงซ่อ ให้สร้างก่อสืบไว้ เสมอเผิ้งสืบฮัง

การงานนี้ อุปสรรคแสนหมู่ เกิดเป็นคนต้องสู้ อย่าถอยร่นหลีกหนี

   บุญ บุญนี้บ่แหม่นของแบ่งได้ ปันแจกกันแหล่ว บ่อห่อนแยกออกได้ คือไม้ผ่ากลาง คือจั่งเฮากินข้าว เฮากินเฮาอิ่ม บ่แหม่นไปอิ่มท้อง เขาพุ้นผู้บ่กิน

ไผผู้เฮียนฮ่ำฮู้ วิชาปราชญ์ทางใด ก็ให้มีใจจด เผิ่งวิชาที่ตนฮู้
ขอให้อดสาสู้ เพียรไปให้ถืกป่อง คุณอาจารย์ยกใส่เกล้า
คนิงไว้อย่าสิลืม ยามยังน้อยให้หมั่นฮู้เฮียนคุณ บุญเฮามีสิยศสูงเพียงฟ้า

ได้ขึ้นเฮือแล้ว อย่าลืมแพป้องไม้ไผ่ ได้เป็นใหญ่แล้ว อย่าลืมข้าผู้พลอย

ชาติที่เงินคำแก้ว มันบ่แหม่นของไผ ผู้ใดมีใจเพียร หากสิหลงหลอนพ้อ
ไผผู้มัวเมาคร้าน การงานตั้งต่อ บ่มีวันสิพบพ้อ เงินล้านค่าแพง

ชื่อว่าโลกีย์กว้างเมืองคนมันบ่เที่ยง มันหากเงี่ยงซ่อยง่อยคือค่อยตลิ่งของ ลางเทื่อแนวเด็กน้อยสอนคนหัวด่อน ลางเทื่อลุกไพร่บ้านสอนท้าวพ่อพญา ก็มี

ชื่อว่าแนวเด็กน้อย ตากอความคึดหม่อ ได้กอขอข้อหล่อ ความเว้าผัดอยู่ดาว
เด็กน้อยมีความฮู้สองสามความมันก็อ่ง ผู้ใหญ่ฮู้ตั้งล้านก็อำไว้บ่ค่อยไข

ชื่อว่าแนวความเว้าของคนมันเกินง่าย ได้เทิงหงายและคว่ำความเว้าบ่อยู่ความ
เขาฮักเขาก็ย่อง เขาซังเขาก็ว่า คือดั่งบักเค้าเม้า หมาเฒ่าเห่าแต่เขา
คันเฮาทำดีแล้ว เขาซังก็ตามซ่าง คันเฮาเฮ็ดแม่นแล้ว หยันหย่อก็ซ่างเขา
เขาสิพากันท้วง ทั้งเมืองก็บ่เงี่ยง เขาสิติทั้งค่าย ขายหน้าก็บ่อาย

ขุดดินดั้นประสงค์หาแต่บ่อนกิ่ว แนวสิ่วไม้ประสงค์ไง้แต่บ่อนบาง